Zupa Sinigang na Sampalok

 

Sinigang na sampalok w skórcie Sinigang, czyli kwaśna zupa to jedno z ulubionych dań Filipińczyków w tej części archipelagu. Najczęściej przygotowywane jest na bazie ryby (Sinigang na isda),  krewetek (Sinigang na pasayan), wieprzowiny (Sinigang na baboy) lub kurczaka (Sinigang na manok). Potrawa jest na tyle powszechna, że w wielu przydrożnych sklepikach można kupić gotową mieszankę przypraw, aby ułatwić sobie sprawę. Zestaw warzyw jest dowolny, możemy wykorzystać to co akurat mamy w lodówce (okrę, ziemniaki, szpinak, fasolkę, kukurydzę itp),  ale dla uzyskania najlepszego efektu zaleca się użycie białej rzepy, bo nadaje niepowtarzalny smak. Zupę gotuje się krótko, żeby warzywa pozostały al dente, co dodatkowo wpływa na jej popularność  i opinię szybkiego w przygotowaniu i pożywnego dania. Poniższy przepis, tak jak jak i przepis na kurczaka adobo, powstał we współpracy z naszym filipińskiego kumplem Adotem, który powoli wtajemnicza mnie w sekrety filipińskiej kuchni.

Czytaj dalej

 

Ryba w sosie z tamaryndowca

Na Filipinach tamaryndowiec (lub tamaryndowiec indyjski) dostępny jast  na targu w postaci czerwono-wiśniowej kleistej pulpy, którą bez pomocy sympatycznej sprzedawczyni trudo byłoby mi zidentyfikować. Owoc  ten do tej pory znałam jedynie w postaci sprasowanego, suszonego bloku, czyli w formie, w jakiej importowany jest często do Europy. Lokalna ekspertyza jest zawsze w cenie 🙂

Owoce tamaryndowca je się w tej częsci świata na chlebie jak dżem, ssie jak cukierki, lub wykorzystuje przy wyrobie napojów chłodzących, bo owa kleista masa to po prostu posklejane słodko-kwaśnym miąższem pestki.

Tamaryndowiec ma wiele zastosowań: owoców używa się do farbowania odzieży i tkanin, stosuje się jako przyprawe oraz, ciekawostka, istotny składnik sosu Worcestershire (kto pija Krwawą Mary z pewnościa ma buteleczkę w kuchni lub przy barku). Sproszkowanych nasion używa się do utwardzania tkanin (jak naszego krochmalu), a olej wyciśniety z pestek służy do impregnacji drewna. Z konarów i pnia tamaryndowca uzyskuje się wysokiej jakości, trwałe i twarde drewno. Gałęzie przerobione na kije stosowane były onegdaj przez katów podczas wymierzania kary chłosty.

Wróćmy jednak do owoców i ich kuchennego zastosowania, W tym przypadku rybnego curry. Zamiast cukru dodałam miód, ale tylko 1 łyżeczkę, bo lubimy kwaśne potrawy. Jeżeli nie gustujecie w kwaśnym, ilość cukru lub miodu można spokojnie zwiększyć.

Czytaj  dalej 

Adobo z kurczakiem (chicken adobo lub adobong manok)

Adobo to chyba najpopularniejszy rodzaj dania na Filipinach, spadek po inwazji Hiszpanów na ten kraj w XVI wieku i późniejszej okupacji trwającej prawie 400 lat.

Termin ‘adobo’ w Hiszpanii i na Filipinach oznacza jednak nieco odmienne rzeczy. Filipińskie adobo to gotowe danie przygotowane z wykorzystaniem kawałków mięsa, ryby lub owoców morza w charakterystycznej  mieszaninie sosu sojowego, octu i przypraw, najczęściej czosnku, liści laurowych i pieprzu. Na Półwyspie Iberyjskim adobo pochodzi w prostej linii od słowa ‘adobar’, oznaczajacego ‘marynować ‘ i odnosi sie do innej mieszkanki suszonych lub świeżych przypraw (głównie czosnek, oregano, pieprz i tamarynd) w emulsji z oliwy z oliwek, a nie gotowego dania opartego o tę marynatę.

Na Filipinach najpopularniejszy jest adobong manok z kawałkami kurczaka i adobong baboy z kawałkami wieprzowiny, rybne i z owoców morza spotyka się rzadziej. Sama marynata, poza specyficznym smakiem, swoją popularność zawdzięcza również właściwościom konserwującym, tak cenionym w gorącym klimacie.

Poniżej prezentuję najbardziej klasyczny przepis na kurczaka adobo, króla filipińskiej kuchni ulicznej.

Czytaj dalej